بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس‌کرانیال

چکیده: زمینه و هدف: سونوگرافی داپلرترانس‌کرانیال (TCD) روشی غیر تهاجمی، ارزان، سریع و مفید در ارزیابی و تعیین محـل ایجاد پـاتولـوژی در بیماران مبتلا بـه سکتـه مغـزی حـاد بخصوص در محدوده شریان مغزی میانی (MCA) است. این تحقیق با هدف بررسی ارزش پیشگویی مقایسه وضعیت همودینامیک شریان مغزی میانی توسط سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال و بررسی روند بهبود عملکرد این بیماران در طی 1 و 6 ماه بعد از شروع بیماری انجام شد. روش‌ بررسی: در یک مطالعه آینده نگر تعداد 102 بیمار مبتلا به سکته مغزی حاد مراجعه کننده به بخش نورولوژی بیمارستان سینا شهر همدان در طی سال 1384 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تمامی بیماران اقدامات درمانی معمول و CT Scan بدون ماده‌ی حاجب همچنین سونوگرافی داپلرترانس کرانیال در 24 ساعت اول بستری انجام گردید. بیماران بر حسب اطلاعات TCD به سه گروه دارای خونرسانی طبیعی دو طرفه (گروه اول)، خونرسانی غیر طبیعی یک طرفه (گروه دوم) و خونرسانی کاهش یافته دو طرفه (گروه سوم) تقسیم شدند. عملکرد حرکتی بیماران در طول بستری، یک ماه و 6 ماه بعد از ترخیص توسط یک متخصص نورولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 67/12±39/65 سال و 48% مرد بودند. عملکرد حرکتی در سمت گرفتار، در هر سه گروه دارای روند بهبودی معنی‌داری بود (05/0p). نتیجه گیری: بررسی تغییرات همودینامیک در محدوده شریان مغزی میانی به کمک TCD دارای ارزش پیشگویی کننده در بهبود عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد در شش ماه بعد از ترخیص بود.